Hizir Cengiz sprak tijdens Soep Praat 2024 (ons vrijheidssoep-restaurant op wielen) met Hagenaars uit alle stadsdelen over vrijheid. Hizir droeg zijn gedicht ook voor tijdens de grootste Haagse Vrijheidsmaaltijd afgelopen jaar in de Grote Kerk.

toen ik gisteravond koude noodles bereidde voor mijn liefje
toen ik alleen op het Pieterpad fietste
toen ik Hongarije verliet en zo mijn vaderland en moeder en dus mijn guardian en de zieke stem in haar zieke hoofd
toen ik strand, toen zwemmen, toen bos, toen tussen de heuvels in Limburg, met in de rugzak alleen een lunchpakket, met de blik naar de zon, dus het niets, dus het alles, dus de vrede
toen ik van mijn hobby mijn werk, volgeboekt tot en met juni, als violist
toen een vriendin zei: bij jou kan ik mezelf zijn
quand je voyage seule je me sens libre
toen ik in Colombia, toen ik terug uit Oeganda, een week na de anti-homowet, toen ik in Delft, met een onbekende pianist een half uur muziek maakte — jeetje, de taal van snaren, toetsen en lucht
toen ik vrij na gevangenis in Nieuwegein, Utrecht, Den Bosch, Lelystad, ook Scheveningen, ook Drenthe
toen ik op het concert van Taylor Swift en nog meer toen ik verkleed op een fantasy festival
toen ik in de theaterbanken bijna moest piesen in mijn broek
toen ik ik, toen ik altijd, toen ik niks, toen ik gedachteloos, toen ik leeg, toen ik ten volle, toen ik geen antwoord, toen ik 'nee' en grenzen in andere begrippen, toen ik überhaupt in Nederland
nooit hier, die vrijheid moet nog komen in Gods Koninkrijk, met Jezus' regering
toen ik mijn drie dochters leerde zelf te kiezen, zich tegen alles en iedereen, zelfs mij, te keren – zolang ze willen
toen mijn jongste het levenslicht zag en we eindelijk mijn man konden ontvluchten, na een jaar met de gordijnen dicht bont en blauw in het donker
toen ik een vluchtelingenkamp verliet met mijn paspoort; ik wel
toen ik gewoon blessed, want kippen en varkens krijgen te weinig ruimte, geen zonlicht, bijna nooit spel
toen ik alleen in gebed en Allah zonder grenzen kon delen wat ik doormaakte; alsof Hij niet wist
toen ik de hand van mijn Bas nog kon vasthouden, tot exact zeven jaar geleden, terwijl we dansten, elke dans, of niet
toen ik een cola en patatje met, na maanden op de intensive care
toen ik pas met pensioen, zonder haasten en haasten en haasten, en met warme soep van Nick Toet