SOEP STORIES EXPOSITIE
VERHALEN VAN VRIJHEID
12 april tot 5 mei te zien in het Stadhuis(Atrium) van Den Haag
Nieuwsgierig naar de verhalen van jouw stadsgenoten en wat vrijheid voor hen betekent? Bezoek de Soep Stories Expositie, vanaf 12 april t/m 5 mei te zien in het Stadhuis (Atrium) van Den Haag. Gemaakt om mensen te laten praten en nadenken over vrijheid. Acht Haagse inwoners, gaven antwoord op vragen rond de vrijheden in hun leven, vroeger en nu en werden vastgelegd op beeld.
Portretten fotograaf Anne Reitsma | Interviews Lotte van Mourik
HOE DENKEN WE OVER VRIJHEID?
HiZiR CENGiZ
Vrijheid zit ook tussen je oren.
Elke keuze die je maakt en elke stap die je neemt begint volgens mij met verbeelding. Dus de ruimte die je durft te nemen in je gedachten, hoe groot je durft te dromen, welke snelwegen en uitwegen je voor jezelf kan fantaseren, welke paden je durft te overwegen, welke kansen je realistisch acht.
Vrijheid speelt – evengoed – een rol in de wereld in je hoofd. Je verbeelding kan namelijk begrensd worden door bijvoorbeeld de armoede waarin je bent opgegroeid, door de mensen om je heen, met
hun oordelen, verwachtingen of wereldbeeld, of door hoe politici
spreken over mensen als jij.
‘Hoe mooi is het als je hoofd een speelplaats
is waar je huppelt en hinkelt en knibbelt en knabbelt. Ik had ook mezelf veel minder
grenzen gegund.’
Je kan bijdragen aan andermans verbeelding. Ook op een positieve manier. Een aantal vrienden en leraren hebben dat voor mij gedaan. Ik hoop dat ik met de verhalen die ik schrijf en het interviewprogramma dat ik maak voor Het Nationale Theater bijdraag aan de mentale vrijheid van de lezers en bezoekers. Dus dat zij door mijn verhalen en interviews de grenzen van hun verbeelding verleggen.
MARiE-ANNE VAN DER TOORN
Je kunt mij een echte Scheveningse noemen. Ik vertegenwoordig Scheveningen overal, bij wie het ook maar horen wil! Ik hou van het strand en van de zilte lucht. Iedere dag is de zee anders, maar altijd oneindig. Als ik hier loop, dan heb ik de wereld aan mijn voeten.
Ik voel me gezegend met de vrijheid die wij als vrouw in Nederland hebben. Als zelfstandige vrouw heb ik een eigen zaak en kan ik gaan en staan waar ik wil. Ik bepaal zelf hoe mijn dag eruit ziet en wie mijn klanten zijn. Dat is een luxe, maar het is ook vrijheid. Voor mijn eigen vrijheid heb ik moeten vechten, want ik was altijd een beetje anders dan mijn traditionele omgeving. Ik heb mijn eigen plan getrokken, daar ben ik best wel trots op.
‘Ik geloof echt dat ik ben geboren om het leven van anderen een stukje mooier te maken. Ik zie waar ik kan ingrijpen en ik bemoei me er graag mee.’
Als sociaal ondernemer voer ik veel opdrachten uit voor het onderwijs in regio Haaglanden. Ik organiseer onder andere beurzen voor verschillende doelgroepen. Pubers en jongeren hebben te maken met veel uitdagingen. Ik probeer mijn steentje bij te dragen door ze op een positieve manier te stimuleren en te helpen om keuzes te maken.
Ik word er zo blij van om de jeugd in een positieve flow te krijgen, om ze op weg te helpen naar een zelfstandig en vrij leven. Vrijheid maak je samen.
Waar ik nog meer blij van word? Het organiseren van de jaarlijkse vlaggetjesdag! Dat we dit stukje cultuurhistorie kunnen en mogen organiseren met steun van de gemeente, dat is fantastisch.
MOES
De plek waar ik me het meest thuis voel in Den Haag? Dat is op de Haagse Markt. Ik liep hier al rond toen ik negen was, nu stuur ik de jongens aan die de markt opbouwen, opruimen en schoonhouden. Ik ken bijna elke kraam en elk gezicht. Ik ben iemand die niet kan stilzitten, dus dit werk is mij op het lijf geschreven!
Het mooiste aan Den Haag is dat je lekker jezelf kunt zijn. De Haagse Markt is de wereld in het klein; hier loopt echt van alles rond. Maar welke kleding je aan hebt, wat je afkomst is, wat je geloofsovertuiging is; dat maakt echt niet uit. Je mag zeggen wat je denkt, wat je voelt en wat je vindt. Je wordt niet raar aangekeken, we respecteren elkaar hier. Dat voelt als vrijheid voor mij.
‘Op de Haagse Markt komen alle soorten culturen en mensen bij elkaar, en ze gaan allemaal door één deur.’
Ik sta elke dag op met een glimlach: ik mag weer werken! Over tien jaar sta ik waarschijnlijk nog steeds met een lach op de markt. Het is goed werk en ik geef wat terug aan de maatschappij. De jongens die hier werken hebben een afstand tot de arbeidsmarkt, hier komen ze thuis en ontmoeten ze nieuwe mensen. We houden ze weg van criminaliteit. Ik wil graag een voorbeeldfunctie voor ze zijn, net als Appie. Mensen hebben snel een vooroordeel en dat probeer ik samen met hen te verbreken. Van binnen zijn het lieve jongens en keiharde werkers. Door de markt blijven ze van de straat en dragen ze iets bij. We helpen elkaar. Ook dat is vrijheid!
DiLBER ERAY
Dertig jaar geleden ben ik samen met mijn man gevlucht. In Turkije was de situatie niet veilig, we vluchtten naar Duitsland en vier jaar later naar Nederland. Hier zijn we heel hartelijk opgevangen, en tegenwoordig wonen we in een levendige buurt in Den Haag. Er is hier altijd wat te doen en te zien op straat: de drukbezochte markt, spelende kinderen, buren die een praatje maken. De mensen zijn betrokken bij elkaar en houden rekening met elkaars behoeften. Dat is voor mij echt vrijheid.
‘Ondanks de belemmering in taal, voel ik me veilig, vrij en welkom in onze buurt. Daar ben ik heel dankbaar voor.’
Ik vind het heerlijk om hier te zijn. Ik heb veel sociaal contact in de buurt; zo maak ik met de buurvrouw graag een wandeling door het Zuiderpark, en werd er in het buurthuis laatst een gezamenlijke middag georganiseerd voor buurtgenoten. Met een groep vrouwen van dezelfde leeftijd,
maar verschillende culturen, werd er samen gekookt, gegeten en gekletst. Dat vond ik heel fijn, daardoor voel ik me sterker. In Nederland mogen we zelf beslissen hoe we willen leven. Dat is vrijheid zoals ik niet altijd
gekend heb.
Ik ben analfabeet, daarom is zelfstandig meedraaien in Nederland soms lastig voor mij. Toch voel ik me vrij en veilig. De overheid laat mij niet alleen, maar geeft mij veel rechten en voorziet mij van medische zorg. Daar ben ik heel dankbaar voor.
MARiE BENEŠOVÁ
Voordat ik naar het ROC kwam vond ik het moeilijk om te luisteren en mee te doen op school. Ik was soms best een probleemkind. Toen ik 16 was ging ik naar Praktijkschool de Einder en daar zat ik ineens op mijn plek, het ging goed op school en nu loop ik hier zelfs stage.
Op het ROC sta ik in de keuken. Ik vind het leuk om bijvoorbeeld een lekkere salade voor te bereiden en klaar te maken. Maar ik doe ook erg mijn best om certificaten te halen, dat staat goed op mijn cv! Wat ik het liefste kook? Ik denk macaroni, dat is lekker én makkelijk. Het is echt een passie om bezig te zijn met koken. Vroeger was ik al veel bezig met eten, en ik vind het best cool dat ik die dingen nu zelf kan maken. Dat is voor mij een gevoel van vrijheid. Ik zou stiekem wel graag een eigen restaurant willen openen. Misschien ooit in de toekomst, nu nog niet.
‘Vriendinnen kunnen altijd bij mij aankloppen om te praten of juist lekker afleiding te zoeken in de stad. Wat er ook is, we kijken elkaar nooit raar aan.’
In Den Haag ga ik graag naar de stad om te shoppen met vriendinnen of met mijn broertje. Maar tekenen en gamen doe ik ook heel graag, ik hou er van om creatief bezig te zijn. Als ik tot rust wil komen ga ik naar het strand met mijn hondje, lekker over de boulevard lopen.
Ik vind mezelf wel een doorzetter. Ik had het vroeger soms moeilijk en nu heb ik dit bereikt, daar ben ik trots op. Ik zou graag tegen andere jongeren willen zeggen dat zij ook hun dromen moeten volgen. Laat je niet beïnvloeden door je omgeving, er zit veel meer in je dan je
misschien denkt.
MAGDA KORENHOF
Ik was al vroeg op zoek naar vrijheid. Op mijn dertiende werd ik vanuit Suriname naar Nederland gestuurd om te studeren. Een paar jaar later overleden mijn beide ouders. Ik ging verpleging studeren; zodoende had ik mijn eigen kamer en kon ik op eigen benen staan.
Vrijheid betekent voor mij als vrouw gelijkwaardig mee kunnen doen in de maatschappij; stemrecht, vrijheid van studie- en beroepskeuze en vrijheid om je eigen leven vorm te geven. Vrijheid om te reizen, om een huis te kopen. Om te zijn wie je bent. Maar met vrijheid komen ook verantwoordelijkheden. Wij Surinamers hebben bijvoorbeeld gestreden voor de officiële feestdag van Keti Koti; de afschaffing van de slavernij. Naast ons recht op vrijheid en cultuur, hebben wij ook plicht om ons aan de regels te houden.
‘Sociale banden met vrienden en familie onderhouden; dat is het soort vrijheid dat ik mijn kinderen wilde meegeven. Wij vierden thuis álle verjaardagen en mooie momenten, dat vind ik belangrijk.’
Sinds ik in Den Haag woon heb ik ook Surinaamse vrienden. Vriendschappen zijn heel belangrijk voor mij. Dat weet ik doordat ik jong mijn ouders heb verloren, en merkte ik weer toen mijn man drie jaar geleden overleed. Je eigen vrienden kunnen kiezen; dat is ook vrijheid.
Ik heb veel meegemaakt door de jaren heen, de discriminatie die ik vroeger ervaarde is er overigens nog steeds wel. Dat laat ik tegenwoordig langs me heen gaan. Ik ben eigenlijk heel tevreden met mijn leven, met mijn kinderen, familie en vrienden. En natuurlijk met mijn grootste hobby’s: quilten, lezen, borduren, koken; ik ben altijd bezig. Ik wil niet zoveel meer reizen, maar mijn dochter vond dat ik afscheid moest nemen van mijn land. Komend jaar ga ik er heen, naar Suriname. Het wordt vast een onvergetelijke reis.
JAN VAN ZANEN
BURGEMEESTER DEN HAAG
In mijn leven heb ik op heel wat plekken gewoond, maar inmiddels voel ik me al meer dan vier jaar thuis in Den Haag. Deze internationale stad van Vrede en Recht boeit me. Een wereldstad grenzend aan elf kilometer strand; heerlijk.
In Nederland zijn we vrij om te bewegen en vrij om iets te vinden. We brengen onze stem uit en de pers is vrij en divers. Klagen mag, zeuren ook. Meningen en opvattingen mogen verschillen. Je hoeft nergens voor te schuilen.
‘In Den Haag, als internationale stad van Vrede en Recht, laten we zien dat vrijheid bestaat door verbinding. Dat is iets om te koesteren.’
Wat mij het gevoel van vrijheid geeft? Ik ben een vroege vogel; doordeweeks lig ik om zes uur in het zwembad en in het weekend maak ik graag een ochtendwandeling. In stevige wandelpas loop ik heerlijk langs de Scheveningse bosjes tot aan het Vredespaleis, tik ik de lantaarnpaal aan, en loop ik weer terug. Dat Vredespaleis is natuurlijk een icoon voor onze stad van Vrede en Recht. Dit jaar is het 125 jaar geleden dat de eerste Vredesconferentie plaats vond.
Vrijheid en vrede kunnen niet bestaan zonder verbinding, zonder elkaar te blijven vinden en te blijven ontmoeten. Ik bezoek zo vaak en zoveel mogelijk wijken en buurten. Daarmee wil ik verbindingen leggen tussen mensen en initiatieven die het Haagse samenleven versterken. Dat doe ik met alles wat ik heb en kan, samen met de 45 leden van de gemeenteraad, de wethouders, onze medewerkers en talloze betrokken inwoners en ondernemers. Vrijheid en veiligheid; we hebben het te koesteren. Lokaal, landelijk en internationaal. Het is immers geen rustig gegeven, weten we maar al te goed in onze internationale stad van Vrede en Recht.
NiCK TOET
Wie is Nick? Een Haagse content creator met een Scheveningse achternaam; direct maar ook lief, een grote bek maar ook een klein hartje. Houdt van lekker eten. Vroeger was ik een straatschoffie, maar tegenwoordig ben ik een nette jongen. Geboren en getogen Hagenees, mijn favoriete plek is het Havenhoofd.
Tegenwoordig presenteer ik Taarten van Babel, waar ik met kinderen taarten bak en in gesprek ga. Het is misschien wel één van de meest indrukwekkende dingen die ik gedaan heb. Die kinderen hebben soms een hoop meegemaakt, maar ze vertellen het zonder schaamte en oordeel. Anders dan volwassenen, veel vrijer.
‘Vrijheid is ook vragen durven stellen. Betrokken zijn bij vrienden en familie. Je hoeft het soms niet helemaal te begrijpen, als je maar weet wat er speelt.’
Ze houden me vaak een spiegel voor; we hebben allemaal behoefte aan iemand die vraagt hoe het gaat. En iemand die ook daadwerkelijk luistert naar het antwoord, doorvraagt. Ik denk dat we soms überhaupt een beetje bang zijn om vragen te stellen, misschien omdat we bang zijn om veroordeeld te worden. Maar juist losbreken en durven praten, dat is vrijheid.
Mijn liefde voor koken startte als kind en tijdens de pandemie kreeg ik bekendheid met mijn kookvideo’s. Met mijn video’s wil ik entertainen, maar ik probeer mensen ook wat basistechnieken van koken bij te brengen. Waarom je iets doet bijvoorbeeld, of de geschiedenis van een recept. Gewoon op z’n Nick’s, in mijn video’s gaat er ook wel eens wat fout. Voor jezelf kunnen koken, dus voor jezelf kunnen zorgen, is absoluut vrijheid. En het feit dat ik in Nederland vrij ben om te creëren en publiceren wat ik wil, dat is een vrijheid waar ik heel dankbaar voor ben.